129 członków i kilkunastu gości, w tym radny powiatowy, Artur Beniowski, wójt, Grzegorz Boboń, zastępca wójta, Mariusz Szlosarczyk, sołtys sołectwa Kaniów, Marek Pękala oraz chętni do wstąpienia w szeregi Stowarzyszenia Wędkarskiego „Kaniowski Karp Królewski” wypełnili w niedzielę, 19 stycznia salę OSP w Kaniowie, aby podsumować rok 2024 i zakreślić plany na ten bieżący. Takiej frekwencji mogą pozazdrościć wszyscy sołtysi zwołujący zebrania wiejskie, na których bywa po 30 osób, a przecież każde sołectwo jest przecież kilku, a nawet dwunastokrotnie w przypadku Bestwiny, liczniejsze od Stowarzyszenia. Tak liczny udział świadczy o tym, jak bardzo działalność tej organizacja jest ważna dla wszystkich jej członków i jak bardzo się z nią utożsamiają.
Zebranie otworzył prezes, Roman Sas. Po powitaniu wszystkich przybyłych poprosił o chwilę ciszy dla uczczenia pamięci zmarłych w 2024 roku członków Stowarzyszenia: Tadeusza Bodzka, Zbigniewa Golę, Zdzisława Gajdę, Józefa Talagę, Grzegorza Grenia i Tomasza Miśka.

Serdecznie zapraszamy wszystkich miłośników literatury obyczajowej i eleganckich kryminałów na styczniowe spotkanie z Iwoną Mejzą. Odbędzie się ono 30 stycznia o godzinie 17.00 w czytelni naszej biblioteki
Wstęp wolny!
Iwona Mejza przyszła na świat 25 marca 1965 roku. Będąc nastolatką, pokochała książki Joanny Chmielewskiej i Edmunda Niziurskiego. Jej miłość do kryminałów nie zna zresztą granic. Kolekcjonuje literaturę kryminalną z całego świata. Związana jest z Klubem Miłośników Powieści Milicyjnej Mord. Kiedy nie pisze, Iwona Mejza poświęca się innym swoim pasjom: fotografii i zajmowaniu się ogrodem.
Na co dzień związana jest z Oświęcimiem. To jej rodzinne miasto, w którym zresztą osadziła akcję kilku swoich powieści. To między innymi kryminały z komisarzem Sławomirem Ożegalskim w roli głównej.
Iwona Mejza jest współautorką książki "Oświęcim Praga: Czas miłości i nadziei". Angażuje się w różnorakie projekty propagujące lokalną historię. Napisała scenariusz literackiej gry miejskiej "Kryminalne zagadki Oświęcimia - Tajemnica Hotelu Herz".
Warto też wspomnieć o powieściach obyczajowych Iwony Mejzy. Należą do nich książki z cyklu "Miasteczko Anielin" ukazujące się nakładem wydawnictwa Dragon.
Powyższy opis pochodzi ze strony: https://www.taniaksiazka.pl/autor/iwona-mejza...

14 czerwca - Święto Gminy Bestwina (Bestwina)

28 czerwca - Janowickie Sianokosy (Janowice)

23 sierpnia - Święto Karpia Polskiego (Kaniów)

7 września - Dożynki Gminne (Kaniów)

Wczoraj młodzi siatkarze rywalizowali na śląskich arenach w rozgrywkach Śląskiego Związku Piłki Siatkowej w kategorii singli oraz czwórek siatkarskich. Bardzo dobrze spisał się w nich mieszkaniec Kaniowa, Mieszko Zając występujący w barwach MKS Czechowice-Dziedzice zwyciężając w 7 meczach i tylko raz doznając goryczy porażki z Akademią Talentów Jastrzębski Węgiel i zajął II miejsce.
Równolegle do rozgrywanego w Jastrzębiu turnieju singli toczyły się pojedynki czwórek w Rybniku. Czechowicka drużyna w składzie z mieszkańcami naszej gminy: Miłoszem Zającem z Kaniowa i Leonem Gbylem z Bestwinki oraz Adamem Procnerem, Jakubem Cisowskim i Antonim Pawlikiem, mimo iż przegrała wszystkie swoje mecze, to zawodnikom trudno odmówić woli walki o każdą piłkę i starań do samego końca o odrobienie straty i zwycięstwo. Następnym razem na pewno będzie lepiej.

 

 

 

 

 

 

Od początku istnienia www.gminabestwina.info staram się zamieszczać infromacje o sukcesach, pasjach, osiągnięciach mieszkańców naszej gminy. Dzisiaj na moją prośbę przedstawi się Państwu mieszkanka Kaniowa, Lucyna Romańska, artysta fotografik, członek rzeczywisty Fotoklubu RP, prezes Stowarzyszenia Fotograficznego „Przeciw Nicości” im. Mieczysława Wielomskiego z siedzibą w Goczałkowicach-Zdroju (https://przeciwnicosci.pl). Zapraszam do lektury i pójścia w ślady pani Lucyny. Za ilustrację służą tutaj zdjęcia wykonane w Kaniowie. Pod artykułem zdjęcia  innych miejsc w Polsce:
Zostałam poproszona o napisanie kilku słów na temat mojej działalności fotograficznej.
To dla mnie zarówno zaszczyt jak i przyjemność, aczkolwiek mam świadomość, że w dwudziestym pierwszym wieku na nikim nie robi większego wrażenia to hobby, niegdyś zaliczane do elitarnych. Wynika to z prostego faktu, że obecnie każdy, kto posiada telefon komórkowy robi zdjęcia, umieszcza je w mediach społecznościowych a liczbę „lajków” i „serduszek” uważa za miarę wybitności swojego „dzieła”. Istnieją jednak fotografie i Fotografie, zwykli „pstrykacze” i fotograficy. Widzę oczywiście korzyści i sens tak zwanego „pstrykania”, od którego zaczynają także wybitni artyści, a poza tym możemy być najlepszymi kronikarzami naszych rodzin i większych wspólnot, w których przyszło nam żyć i pracować. Jeśli jednak chcemy rozwijać nasze zainteresowania, robić coraz lepsze zdjęcia i rozróżniać to co bardzo dobre, przeciętne, a co mierne, to po prostu trzeba się uczyć i konfrontować swoje prace z innymi. W grę wchodzi czytanie, oglądanie fotografii, ale nic nie zastąpi spotkania z nauczycielem a najlepiej, jeśli jest to mistrz. W moim przypadku tak się stało; splotem wielu fortunnych zdarzeń poznałam Mieczysława Wielomskiego (1948 – 2018), nieżyjącego artystę fotografika, który okazał się być znakomitym nauczycielem i przewodnikiem po meandrach fotografii artystycznej. Oprócz tego, że zawsze był gotowy dzielić się swoimi umiejętnościami i wiedzą, od dziesięcioleci angażował się w organizację grup fotograficznych i szeroko pojętą działalność kulturalną. Czytaj więcej