Na bieżaco wskazania ekosłupków można śledzić TUTAJ

 

PM10 – mieszanina zawieszonych w powietrzu cząsteczek o średnicy nie większej niż 10 μm. W skład mogą wchodzić takie substancje toksyczne jak np. benzopireny, dioksyny i furany. Występowanie pyłów PM10 związane jest m.in. z procesami spalania paliw stałych i ciekłych.
W przypadku Polski normy dla pyłów PM10 są określone w następujących sposób:
- poziom dopuszczalny: 50 µg/m3 (dobowy);
- poziom informowania: 100 µg/m3 (dobowy);
- poziom alarmowy: 150 µg/m3 (dobowy).
PM10 bywa określany także jako „pył gruby”.
PM2,5 – aerozole atmosferyczne (pył zawieszony) o średnicy nie większej niż 2,5 μm, który zdaniem Światowej Organizacji Zdrowia jest najbardziej szkodliwy dla zdrowia człowieka spośród innych zanieczyszczeń atmosferycznych.
Jak wynika z raportów Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), długotrwałe narażenie na działanie pyłu zawieszonego PM2,5 skutkuje skróceniem średniej długości życia, a krótkotrwała ekspozycja na wysokie stężenia pyłu PM2,5 powoduje wzrost liczby zgonów z powodu chorób układu oddechowego i krążenia oraz wzrost ryzyka nagłych przypadków wymagających hospitalizacji (nasilenie astmy, ostra reakcja układu oddechowego, osłabienie czynności płuc itp.), gdyż tak drobny pył dostaje się bezpośrednio przez płuca do krwi. Szacuje się, że życie przeciętnego mieszkańca Unii Europejskiej jest krótsze z tego powodu o ponad 8 miesięcy, a życie przeciętnego Polaka w stosunku do przeciętnego mieszkańca UE jest krótsze o jeszcze 1–2 miesiące z uwagi na występujące w Polsce większe zanieczyszczenie pyłem aniżeli wynosi średnia dla krajów Unii.

Pył zawieszony PM1
Ze względu na wielkość cząsteczki jest to najbardziej niebezpieczny rodzaj pyłu zawieszonego. Te ultradrobne cząsteczki mają średnicę poniżej 1 mikrometra. Przenikają do krwiobiegu przez płuca i rozprzestrzeniają się do narządów.