Polish English French German Hebrew Italian Japanese Portuguese Russian Spanish

Osoby

07. 12. 17
Wpis dodał: Administrator
Odsłony: 21272

Waleria Owczarz – Honorowa Obywatelka Gminy Bestwina (Uchwała Rady Gminy Bestwina nr XXII/165/2004 z dnia 30 grudnia 2004 r)

Pani Waleria Owczarz jest rodowitą Bestwinianką, córką posła na Sejm II Rzeczypospolitej, pochodzi z rodziny o patriotycznych i społecznikowskich tradycjach.

Jako 18-letnia dziewczyna, po zdaniu egzaminu dojrzałości została zatrudniona na etacie nauczycielki w Szkole Podstawowej w Okrajniku, leżącym na pięknej ziemi żywieckiej. Był to początek jej 32-letniej twórczości nauczycielskiej w trakcie, której otrzymała wyróżniające oceny pracy dydaktyczno-wychowawczej. Przez pewien czas pracowała także w Czechowicach-Dziedzicach, a następnie najdłużej, bo ponad 20 lat, aż do przejścia na emeryturę w ukochanej Bestwinie. W każdym środowisku swej twórczości zawodowej umiała znaleźć liczną grupę uczniów, w których zaszczepiła umiłowanie piękna i wydobyć z nich, a następnie ukształtować uzdolnienia i talenty artystyczne. Kilkunastu jej uczniów jest absolwentami średnich szkół plastycznych, a wielu z nich ukończyło Akademię Sztuk Pięknych piastując następnie nawet stanowisko prodziekana bądź są założycielami i właścicielami znanych i cenionych pracowni artystycznych w kraju i za jego granicami, nawet na drugiej półkuli naszego globu.

Posiada duże osiągnięcia w wdrażaniu programu nauczania początkowego i organizacji    pracowni    metodycznej. Z własnej inicjatywy opracowała wyposażenie do niego oraz wykonała wiele pomocy naukowych. Jest autorką trzech publikacji naukowych na łamach ogólnopolskich czasopism specjalistycznych i metodycznych dotyczących nauczania początkowego. Swoją postawą i zaangażowaniem była zawsze i jest przykładem i wzorem dla innych nauczycieli i środowiska.

Odznaczona Medalem Komisji Edukacji Narodowej nadawanym przez Ministerstwo Oświaty tylko osobom o najwyższych osiągnięciach w pracy pedagogicznej.

Ponadto odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz dwukrotnie otrzymała nagrodę Ministra Oświaty.

Po przejściu na emeryturę bez reszty poświęciła się pracy społecznej na rzecz swojej „małej ojczyzny".

Mottem jej działania jest wers z poezji Wisławy Szymborskiej „wieczność tak długo trwa, dopóki   pamięcią się jej płaci". Kierując się troską aby udokumentować historię ziemi bestwińskiej od   pierwszych materialnych dowodów jej zasiedlenia po czasy współczesne podejmuje wiele inicjatyw

organizacyjnych a także pisarskich i poetyckich. Jej dewiza życiowa to praca nad  uchronieniem  tego   co jeszcze się zachowało w kulturze i tradycji, przekazach pisanych i ustnych, pod wiejską strzechą i w pańskim zamku.

To właśnie z jej inicjatywy powstało w 1993 roku Muzeum Regionalne im. Ks. Bubaka w miejsce    Regionalnej Izby Pamięci, jak również wespół z pszczelarzami powołała do życia skansen „Pasieki słowiańskiej".

W muzeum  tym  zostały  uporządkowane  zbiory  muzealne  pod  względem archiwalnym, sakralnym i etnograficznym.

Pani Waleria Owczarz doprowadziła do utworzenia wozowni oraz galerii fotografii „Rolników naszych portret własny". Żywym skansenem przeszłości jest Józefowa Izba", która nazwano od imienia dawnego właściciela domu.

Odbywają się w niej lekcje dla dzieci i młodzieży prowadzone przez Panią Walerię Owczarz, obejmujące 27 bloków tematycznych, pokazujących m.inn. wypiekanie chleba czy pracę na roli. Jest to najwyższej klasy promocja ziemi bestwińskiej, gdyż na zajęcia te przyjeżdżają również wycieczki   nie tylko z województwa śląskiego ale i małopolskiego - w sumie w 2003r. około 2-tysięcy dzieci i młodzieży.

Atrakcyjna forma zajęć pozwala poznać ich uczestnikom nie tylko przeszłość, ale uczy ich poszanowania tradycji i umacnia więzi z miejscem zamieszkania.

Pani Waleria Owczarz z pieczołowitością zbiera każdy najdrobniejszy zabytek naszej ziemi, spisała miejscowe świątki i kapliczki przydrożne, przez wiele lat redagowała lokalne pismo samorządowe „Nasz Głos".

Jest autorką następujących pozycji i opracowań: „ Bestwińskie wesele czyli jak drzewij weselowano",

„Wielkie to mozoły nim miód zniosą pszczoły...czyli słów kilka o tutejszym pszczelarstwie",

„Pamięci profesora Józefa Braszki",

„Wotum wdzięczności Matce Boskiej Wniebowziętej od Parafii Bestwińskiej",

„O naszych księżach słów kilka",

„Partyzancki różaniec",

„Droga krzyżowa-śladami wieków",

„Obywatele państwa bestwińskiego",    .

„Legendy bestwińskie".

"Legendy i opowieści z Józefowej izby"

"Słowniczek z języka naszych przodków" 

Również jej zasługą jest doprowadzenie do wydania dziejopisu „Bestwina" autorstwa ks. Zygmunta Bubaka.

Dzięki staraniom Pani Walerii Owczarz w janowickim lesie powstał krzyż poświęcony poległym za Ojczyznę żołnierzom, a co roku odbywa się tam „Partyzancki różaniec".

Pani Waleria Owczarz jest założycielką i wieloletnią przewodniczącą Towarzystwa Miłośników Ziemi Bestwińskiej. Całym sercem oddała się organizowaniu życia społecznego i kulturalnego w Bestwinie. Przez dwie kadencje była radną, m.in. przewodniczyła Radzie Gminy Bestwina.

Za swoje zasługi w 1997 roku została uhonorowana nagrodą im. Antoniego Okolskiego ustanowiona przez Ministra Spraw Wewnętrznych i administracji w celu promowania ludzi oddanych pracy społecznej i osiągających w niej ponadprzeciętne rezultaty.

Jest osobą wyjątkowo skromną, zupełnie nie dbająca o zaszczyty, wyróżnienia, za to całkowicie pochłoniętą pracą nad tym aby ocalić wszystko to, co można ocalić od zapomnienia, dbającą o to, aby tradycja ubogacała tych, którzy będą po nas, by mieli do czego powracać, by w nurcie wielkiej rzeki współczesności nie zatracili siebie i własnej tożsamości.

W listopadzie 2005 roku w VII edycji Nagrody Starosty Bielskiego imieniem ks. Józefa Londzina została jej laureatką, jako pierwsza kobieta. która dostąpiła tego zaszczytu.

07. 12. 17
Wpis dodał: Administrator
Odsłony: 27801

Doktor Franciszek Maga - syn Ziemi Bestwińskiej – Honorowy Obywatel Gminy Bestwina (uchwała Rady Gminy Bestwina nr XLV/321/2002 z dnia 10 października 2002 roku).


Franciszek Maga, lekarz doktor nauk medycznych, działacz społeczny urodził się 6 XII 1923 roku w Bestwinie. Był drugim z pięciorga dzieci Antoniego i Marii z domu Ryszka. Ojciec był właścicielem 10 ha gospodarstwa rolnego. Do szkoły podstawowej uczęszczał w Bestwinie, a ukończył ją w 1936r. w Bielsku. Następnie był uczniem Państwowego Gimnazjum w Bielsku im. Józefa Piłsudskiego.
Wybuch wojny przerwał edukację. W 1940r. rodzina została wywłaszczona i wysiedlona. Młodociany chłopak został przydzielony do bauera, niemieckiego osiedleńca, w charakterze służącego przy koniach. Mieszkał w stajni i ukradkiem się uczył.
Po wojnie w 1946r. ukończył Liceum Przyrodnicze w Bielsku. Rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a po roku przeniósł się na Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyplom lekarza uzyskał 18 XI 1952r. w Akademii Medycznej w Krakowie. Na IV i V roku byk etatowym asystentem profesora Tadeusza Rogalskiego w Zakładzie Anatomii Opisowej i Topograficznej. Był pierwszym lekarzem medycyny w dziejach gminy Bestwina.
W 1952r. wbrew sobie powołany został do służby w Wojsku Polskim w Korpusie Węglowym. Będąc lekarzem wojskowym równocześnie pracował w latach 1953-1954 w Klinice Chorób Zakaźnych Śląskiej Akademii Medycznej w Bytomiu, a w latach 1955-1957 w Zakładzie Rentgenologicznym przy Szpitalu Miejskim im. Dr med. Andrzeja Mielęckiego w Chorzowie, a także jako wolontariusz na oddziale chorób wewnętrznych tegoż szpitala. Pracował również w latach 1953-1956 jako lekarz dyżurny w Pogotowiu Ratunkowym w Siemianowicach Sląskich.
Zdemobilizowany został w 1957r. w stopniu majora rezerwy. Od 15 XII 1957r. został kierownikiem Ośrodka Zdrowia w Bestwinie. Prowadził poradnię ogólną i dla dzieci. Poza pracą w Ośrodku Zdrowia pracował w niepełnym wymiarze godzin w Zakładzie Rentgenologii w Miejskiej Przychodni Obwodowej w Bielsku-Białej. W 1957r. uzyskał specjalizację I stopnia w zakresie radiologii, w 1977r. I stopnia w zakresie chorób wewnętrznych, a w 1978r. uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie medycyny ogólnej. Żonaty od 1953r. z Zofią z domu Wieczorkiewicz , Bestwinianką. Ma trójkę dzieci: córka Maria magister farmacji - kierownik apteki w Bestwinie, syn Maciej absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie - artysta malarz - przebywający w USA portretował m.in Prezydenta USA Ronalda Reagana) i drugi syn Paweł dr n. med. Ordynator w Klinice II Katedry Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Doktor Franciszek Maga nigdy nie należał do żadnej partii ani stronnictwa politycznego.
Doktor Franciszek Maga  pracuje w swej rodzinnej wsi już 45 lat. Wrócił po studiach i służbie w Wojsku Polskim w rodzinne strony, by - jak to określił „wypełnić swoją powinność". W 1957r. został zatrudniony w Bestwinie na podstawie prośby skierowanej do władz przez społeczność tamtejszej gminy. Rozpoczął organizację ośrodka zdrowia w starym zamku Habsburga. Zainicjował samoopodatkowanie się ludności na remont pomieszczeń na ośrodek. Pod koniec lat sześćdziesiątych był inicjatorem budowy nowego ośrodka zdrowia. Ośrodek pod kierunkiem dr Magi wybudowano jeszcze przed powstaniem Narodowego Funduszu Ochrony Zdrowia. Ze środków budżetu państwa pokryto tylko 20 % nakładów, resztę kosztów pokryły miejscowe zakłady pracy. a przede wszystkim mieszkańcy przez samoopodatkowanie się i bezpłatną robociznę oraz transport. Po roku budowy w 1972r. otwarto Gminny Ośrodek Zdrowia. Wysiłek miejscowej ludności upamiętnia tablica na terenie Ośrodka o treści:" Ośrodek ten powstał siłami i środkami mieszkańców Bestwiny, Bestwinki, Janowic, miejscowych zakładów pracy oraz państwa." Obecnie Gminny Ośrodek Zdrowia po rozbudowie w 1985 r. poza poradniami: ogólną, pediatryczną, ginekologiczno-położniczą, laryngologiczną i gabinetem dentystycznym mieści laboratorium, pracownię rentgenowską, EKG, USG, fizykoterapię, punkt szczepień, pralnię i aptekę z mieszkaniem i pomieszczenia dla Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Bestwinie.
Na kilka 1at przed powstaniem Ośrodka dr Maga byk współinicjatorem i aktywnym realizatorem idei budowy wodociągów i gazyfikacji wsi, zwłaszcza w pierwszym, trudnym okresie pionierskim, kiedy nie było wzorców do naśladowania. Sołectwo Bestwina miało pierwszą w powiecie sieć wodociągową i gazową. Obecnie w całej Grninie Bestwina ( sołectwa: Kaniów, Bestwina, Bestwinka. Janowice) wszystkie domy są zaopatrzone w gaz z sieci i wodę z własnego ujęcia w Kaniowie, a tym samym w każdym domu jest ciepła woda i łazienka.
Szczególnie aktywnie dr Maga uczestniczył w pozostałych przedsięwzięciach gminy: był inicjatorem budowy apteki, czterooddziałowego na 120 dzieci przedszkola i wspłinicjatorem budowy Domu Strażaka w Bestwinie. Był niestrudzonym przewodniczącym społecznych komitetów budowy tych obiektów, kierując całością poczynań począwszy od sporządzenia dokumentacji, gromadzenia środków finansowych, poprzez zaopatrzenie, należyte wykonawstwo, terminowe zakończenie i rozliczenie. Nadzorował budowę domu pogrzebowego - kaplicy na miejscowym cmentarzu. Wniósł również swój wkład przy budowie Domu Sportowca w Bestwinie. Ruszył także z miejsca budowę poczty w Bestwinie.
Wymienione obiekty urzekają swoją architekturą i funkcjonalnością. I tak marzenia Doktora zostały w pełni zrealizowane. W Trzeciej Rzeczypospolitej dnia 14 X 1990r. w czasie uroczystości poświęcenia i oddania do użytku Domu Strażaka w Bestwinie doktor Franciszek Maga został uhonorowany Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Dom Strażaka potraktowano jako centrum kulturalne gminy i wybudowano go na bazie istniejącego od 1930 roku Domu Ludowego.
Wiele `czasu i energii dr Maga poświęcił walcząc z władzami państwowymi w latach 1978-1980 o reaktywowanie Gminy Bestwina, która w 1977r. została włączona do Miasta i Gminy Czechowice-Dziedzice (zbieranie podpisów, organizowanie zebrań wiejskich, korespondencja i kołatanie z delegacjami do władz, szczególnie wojewódzkich). To połączenie Czechowic-Dziedzic, dobrze uprzemysłowionego miasta, z rolniczą wsią nie sprawdziło się. Bestwina zwyciężyła pod przewodnictwem Doktora.
Jeszcze raz został poważnie zagrożony byt Bestwiny, tym razem nie tylko administracyjny, ale ekologiczny. Widmo Rafinerii Nafty „Czechowice II" ze wszystkimi negatywnymi skutkami ekologicznymi w granicach Gminy Bestwina ciążyło przez trzy lata od 1989 do 1991r. Doktor Maga kierował skutecznie akcją społecznego sprzeciwu w tej sprawie.
Dr Maga w radach pracuje bez przerwy od 1964r. jako radny gromadzkich, powiatowych i gminnych samorządów. Był przez trzy kolejne kadencje Rzecznikiem Dobra Służby Zdrowia w Komisji Kontroli Zawodowej przy Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach.
W latach 1966 - 1970 współpracował z Katedrą Medycyny Sądoweej Akademii Medycznej w Krakowie w badaniach nad serologicznym zróżnicowaniem populacji polskiej w ramach Międzynarodowego Programu Biologicznego ( Sekcja Adaptacji Człowieka subsydiowanych przez PAN). Program ten obejmował w swym zakresie układy grupowe krwi, układy grupowe białek surowicy i układy grupowe enzymów surowicy. Badania te były przeprowadzone też na populacji bestwińskiej. Do tego były włączone setki mieszkańców, całe rodziny w trzech pokoleniach. Dr Maga jest współautorem kilku opracowań z tego zakresu. Także rozpracował zjawisko betaninuri ( wydalanie czerwonego barwnika roślin z moczem np. po ćwikle). Badania te tez były prowadzone na populacji bestwińskiej. Badaniami swoimi podważył istniejące stanowisko nauki w tej sprawie. Za rozprawę z tego zakresu „Badania rodzinne nad wydalaniem betaniny w moczu" uzyskał stopień naukowy doktora nauk medycznych w 1970r. Praca ta jest przyczynkiem do nauki światowej.

Doktorat wysoko ocenił prof. Dr hab. N. med. Romuald Gutt, profesor historii medycyny, etyki i propedeutyki medycyny Pomorskiej Akademii Medycznej. Prof. Gutt w Propedeutyce medycyny (PZWL, I wyd. 1982, II wyd. 1985) wymienia Magę obok wielu sław historii medycyny i stawia za wzór lekarza praktyka i naukowca dla studentów medycyny. Pisze: „Absolwent wydziału lekarskiego będzie lekarzem. Czy będzie równocześnie naukowcem”? Zawsze można pracować naukowo i można to czynić z dala od instytutów czy klinik, można wszędzie czynić spostrzeżenia, konfrontować je i weryfikować''.

Dokonywanie nowych spostrzeżeń jest możliwe wszędzie. Mówiąc o świątyni nauki Biegański podkreślił, że niekoniecznie trzeba zajmować miejsce w pobliżu ołtarza, można bowiem pomodlić się również w przedsionku.

Walne Zgromadzenie Polskiego Towarzystwa Medycyny Ogólnej i Środowiskowej w Lublinie dnia 17 IX 1992r. nadało doktorowi Franciszkowi Madze członkostwo honorowe Towarzystwa.. Dr Maga był niejako żywą ilustracją tematu III Krajowego Zjazdu Polskiego Towarzystwa Medycyny Ogólnej i Środowiskowej: lekarz podstawowej opieki zdrowotnej - badacz, obserwator, promotor zdrowia w środowisku - który odbył się w dniach 17-19 IX 1992r. w Lublinie.

W 1995r. został jednym z pięciu laureatów nagrody im. Wojciecha Korfantego przyznany przez kapitułę Związku Górnośląskiego: „ Za konsekwencję w działaniu i pasje społecznikowskie na rzecz swojej małej ojczyzny".

Powodzenie Doktora Magi polega też na tym, że kontakt lekarz-pacjent rozszerzył na lekarz - społeczność gminy. Nie tylko starożytne: salus aegroti, ale rozszerzone w czasach najnowszych et populi suprema lex esto jest dewizą współczesnego lekarza : „ dobro chorego i społeczeństwa jest najwyższym prawem". To wyjście Doktora Magi z ośrodka zdrowia do środowiska było konieczne, by zdrowie swych podopiecznych potraktować jako dobre samopoczucie fizyczne, psychiczne i społeczne, zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia.

Doktor Maga pacjenta w gabinecie i populację podopieczną widzi w złożoności psycho-socjo-biologicznej i zaspakaja te trzy potrzeby przez pracę lekarza w gabinecie i lekarza społecznika w środowisku. Dziennikarz po rozmowie z miejscową ludnością określił Magę jako kogoś „ kto przyniesie ukojenie w bólu, pomoże w chorobie, ale jest też kimś, do kogo zwrócić się można z chorobami duszy. Jest niestrudzonym lekarzem bez reszty oddanym swoim pacjentom. Przez wszystkie lata od rana do wieczora trwa w służbie, jak nie w gabinecie to przemierza drogi Bestwiny, Bestwinki i Janowic do obłożnie chorych bez względu na pogodę i porę dnia".Doktor medycyny Franciszek Maga trwale zapisał się w historycznej pamięci gminy Bestwina.    Zrealizował dewizę z Etyki B. Spinozy ( 1632-1677): "Sub specie aeternitatis"- traktować sprawy, rzeczy „z punktu widzenia wieczności". Na koniec znamienity cytat:

„Nieprawdą jest, co powiadają, że w głuchej prowincji człowiek inteligentny pod wpływem otoczenia marnieje. Ginie tylko słaby, człowiek zaś silny nie podda się otoczeniu, lecz go swoją obecnością i swoim przykładem podniesie. Nieprawdą jest także, że człowiek kształcić i rozwijać swój umysł może tylko przy ołtarzu nauki. Nieraz ci, co stoją w kruchcie kościelnej, szczerzej się modłą, aniżeli ci, co stoją przy ołtarzu. Tak samo i w Świątyni nauki nie muzea, nie pracownie stanowią o wynikach naukowych, lecz ludzie, ich zdolności, a przede wszystkim gorąca chęć kształcenia się i zamiłowanie do nauki" (Władysław Biegański.Myśli i aforyzmy o etyce lekarskiej. Wyd. 4. Warszawa 1957 s. 114). 

07. 12. 17
Wpis dodał: Administrator
Odsłony: 22275

Ks. Bp dr hab. Józef Wróbel SCJ urodził się 18 października 1952 roku w Bestwinie. Jest synem śp. Józefa i Katarzyny. Pochodzi z rodziny rolniczej mocno pielęgnującej wartości religijne, katolickie i patriotyczne. W Bestwinie spędził lata dzieciństwa i młodości, rozpoczynając posługę Bogu i ludziom jako ministrant w kościele pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

Jest członkiem Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego. Pierwszą profesję zakonną złożył 28 grudnia 1974 roku, a profesję wieczystą złożył 16 września 1978 roku w Stadnikach. W 1980 ukończył Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów w Stadnikach. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 czerwca 1980 roku w tymże Seminarium.

Po ukończeniu studiów filozoficzno-teologicznych w Seminarium, w latach 1980 - 1985 kontynuował studia licencjackie i doktorskie z teologii moralnej w Rzymie (na Academia Alfonsiana). Studiował także na Uniwersytecie we Fribourgu (Szwajcaria). Włada językiem włoskim, niemieckim, francuskim oraz angielskim. Ks. Bp należy do osób bardzo pracowitych i rzetelnie wypełniających wszelkie zadania i posługi. Jest człowiekiem wielkiej kultury duchowej, intelektualnej i kapłańskiej. Znamionuje go wyjątkowe umiłowanie nauki.

Ks. Bp pełnił - w Zgromadzeniu Księży Sercanów i w Kościele - wiele ważnych funkcji od września 1985 roku (po ukończeniu studiów na Academia Alfonsiana w Rzymie) do lutego 1986 roku był
wikariuszem w parafii pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Anielskiej w Węglówce (Archidiecezja krakowska). Od 1985 roku mianowany wykładowcą teologii moralnej i etyki w Wyższym Seminarium Misyjnym Księży Sercanów w Stadnikach. W latach 1985 -1986 pełnił funkcję sekretarza prowincjalnego, a od 1989 do 1992 roku był radnym prowincjalnym. W latach 1990 - 1993 piastował odpowiedzialną funkcję Rektora Wyższego Seminarium Misyjnego Księży Sercanów w Stadnikach. Przez wiele lat pełnił także funkcję przewodniczącego lub członka Komisji Studiów i Formacji Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Sercanów.
Od roku 1987 jest pracownikiem naukowym i wykładowcą w Sekcji Teologii Moralnej KUL. W 1999 roku pomyślnie odbył przewód habilitacyjny na KUL. Od 10 grudnia 1999 roku, jako samodzielny pracownik naukowy, został kierownikiem "Katedry Teologii Życia" w Instytucie Teologii Moralnej KUL. Także od 1999 jest Wiceprzewodniczącym Komisji Bioetycznej Akademii Medycznej w Lublinie.

Ks. Bp Nominat jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych i popularno-naukowych publikowanych w licznych czasopismach i periodykach naukowych w Polsce, zwłaszcza w środowiskach uczelni katolickich. Pierwszą jego książkową publikacją jest doktorat: "obowiązki polityczne i prawa osoby w pismach Jacques Maritain'a. Opublikowana została także jego habilitacja w książce: "Człowiek i medycyna. Teologiczno-moralne podstawy ingerencji medycznych", Kraków -  Wydawnictwo Księży Sercanów, 1999. Jest także współautorem innych pozycji książkowych i podręczników z teologii moralnej. Jego publikacje dotykają głównie zagadnień związanych z bioetyką, wartością życia ludzkiego, moralnością życia osobistego i społecznego, a więc oddają szerokie spektrum zagadnień z teologii moralnej. Roku Jubileuszowym 2000, Ojciec Święty Jan Paweł II mianował ks. dr. hab. Józefa Wróbla SCJ, Biskupem Ordynariuszem Diecezji Helsinki.

Nominacja ta jest wielkim dowodem zaufania i wyróżnieniem dla ks. Józefa Wróbla jak również dla Prowincji i Zgromadzenia SCJ.

07. 07. 09
Wpis dodał: Administrator
Odsłony: 29497
W tym miejscu prezentować będziemy sylwetki osób, które zasłużyły się dla rozwoju gminy Bestwina lub jej promocji w kraju i za granicą. Na początek przedstawiamy Honorowych Obywateli Gminy Bestwina. Znajdą się tutaj również życiorysy osób, które już dawno pożegnały się z nami, jak i współczesnych mieszkańców, czy też rodaków, którzy mieszkają poza gminą, ale są znanymi i szanowanaymi obywatelami albo w inny sposób rozsławiają swoją "Małą Ojczyznę".
Do góry